دانش‌آموزان در بریتانیا و ایرلند به طور سنتی روسری‌های آکادمیک با ترکیب‌های متمایز از رنگ‌های راه راه می‌پوشند که دانشگاه یا کالج آنها را مشخص می‌کند. این شال نخی دخترانه که از ساکسونی ساخته شده است، معمولاً به طول 2 متر مستطیل شکل با منگوله ها و دو یا چند نوار رنگی است.
اعضای جنبش پیشاهنگی یک روسری مانند به نام دستمال گردن با سرسره به عنوان بخشی از یونیفرم خود می پوشند که گاهی به آن روسری نیز می گویند. بنیانگذار پیشاهنگی، لرد رابرت بادن پاول بود که آن را در سال 1908 معرفی کرد.
ایده این بود که اگر پیشاهنگ با آسیب خونریزی مواجه شد و مجبور بود آتل، زنجیر یا بانداژ بسازد، می‌توان از دستمال گردن استفاده کرد.
سیگی اشمید با روسری گرم پشمی به سبک فوتبال، به رنگ تیمی که او مربیگری می کرد، کلمبوس کرو.
روسری های فوتبال پرتغال در یک نمایشگر هماهنگ دیوار روسری.
قبر لیام ویلان، گورستان گلاسنوین، تزئین شده با روسری منچستریونایتد. روسری های فوتبال اغلب بخشی از یادبودها را تشکیل می دهند.
حداقل از اوایل دهه 1930، زمانی که پدیده روسری در بریتانیا شروع شد، اما پوشیدن روسری در دهه 1970 رایج شد.
در اواخر دهه 1990، روسری‌های رنگی برای طرفداران تیم‌های فوتبال در سراسر جهان، حتی آنهایی که در آب و هوای گرم‌تر هستند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این روسری ها در اندازه های بسیار متنوعی هستند و در رنگ های خاص یک تیم ساخته می شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
شعارهای مختلف مربوط به تاریخ باشگاه و رقابت آن با دیگران
در ابتدا به این روسری های دو رنگ، روسری مادربزرگ گفته می شد که مادربزرگ های بازیکنان آن ها را می بافتند. در برخی باشگاه‌ها، هواداران گاهی اوقات «دیوار روسری» را اجرا می‌کنند که در آن همه هواداران در بخشی از ورزشگاه، روسری‌های خود را با دو دست بالای سر خود دراز می‌کنند و یک «دیوار» رنگی چشمگیر ایجاد می‌کنند.
